در روزگاری که جوانان گچساران و باشت هر روز با اضطرابِ فردای شغلی خود از خواب برمی‌خیزند، غلامرضا تاجگردون، نماینده سابق مجلس، در جلسه‌ای با حضور خبرنگاران، با لبخند و اعتمادبه‌نفس از عملکرد چند ماهه‌اش سخن گفت؛ عملکردی که در خوش‌بینانه‌ترین حالت ناترازی های حوزه انرژی از جمله قطعی برق در شهرستان گچساران به عنوان یکی از قطب های چرخه اقتصادی کشور، چیزی جز بازی با آمار و امیدهای مردم نبود( اینجا کلیک کنید).

هم‌زمان، ایوب مقیمی، فرماندار شهرستان، در جلسه شورای اداری از اشتغال مستقیم و غیرمستقیم ۲۰ هزار نفر تا پایان سال ۱۴۰۴ سخن گفت؛ وعده‌ای که تنها می‌توان آن را “رویا فروشی سیستماتیک” نامید، چرا که نه بر پایه زیرساختی استوار است، نه منابع و نه برنامه اجرایی مشخص ( اینجا کلیک کنید).

اما آنچه این نمایش وعده و وعید را به تراژدی بدل می‌کند، خبرهای غیررسمی از درون پروژه تسکو است. کارگرانی که سال‌ها در شرایط سخت صنعتی کار کرده‌اند، حالا از اخراج خود و جایگزینی‌شان با لیست منتخب تاجگردون و مقیمی سخن می‌گویند؛ لیستی که پیش‌تر غلامرضا تاجگردون وعده آن را در قالب افزایش سهم نیروهای بومی مطرح کرده بود، اما حالا با ظاهری دیگر، در رسانه‌های داخلی و حتی معاند، بازتاب یافته است.

این سه‌ضلعی؛ از گزارش عملکرد پرآب‌و‌تاب تاجگردون، تا وعده ۲۰ هزار شغل غیرممکن فرماندار، و نهایتاً اخراج واقعی کارگران تسکو، بیش از هر چیز نشان می‌دهد که پروژه جدید تاجگردون، نه برای نجات معضل اشتغال، بلکه برای خریدن زمان و سرگرم‌کردن افکار عمومی است. درست همانند دوران نمایندگی‌اش که با شعار عدالت، تبعیض را گسترده‌تر کرد و با وعده توسعه، اقلیت‌های خاص را فربه‌تر.

در میان این بحرانِ اخلاقی و مدیریتی، پرسش اساسی این است:

چرا اشتغال در این شهرستان باید به ابزار معامله سیاسی و قبیله‌ای بدل شود؟

و چرا تاجگردون که به‌ظاهر نقشی در قوه مجریه ندارد، در عزل و نصب و لیست‌های استخدامی، این‌چنین دخالت مستقیم دارد؟

تردیدی نیست که اشتغال مطالبه‌ی اصلی جوانان این دیار است، اما نه اشتغالی که برآمده از اخراج و حذف دیگری باشد. نه اشتغالی که در سکوت رسانه‌ای و تحت نفوذ ساختارهای فاسد قومی و سیاسی شکل بگیرد. این مدل اشتغال، نه تنها پایدار نیست، بلکه به تخریب انسجام اجتماعی و افزایش یأس میان جوانان دامن می‌زند.

باید از خود بپرسیم: آیا نسل جوان گچساران و باشت، بار دیگر قرار است با وعده‌های سرخرمن، رایشان را به کسانی بسپارند که سال‌هاست تنها در فصل انتخابات آنان را به یاد می‌آورند؟ آیا وقت آن نرسیده که مردم، آگاهانه در برابر این چرخه باطل رویا فروشی بایستند و غلامرضاتاجگردون را پاسخگو کنند؟

وعده اشتغال اگر با حذف کارگر و تحمیل نیروی سفارشی همراه باشد، نه توسعه، بلکه تباهی عدالت اجتماعی است. آن‌چه اکنون در تسکو رخ داده است، هشداری است برای همه پروژه‌های مشابه در آینده شهرستان های گچساران و باشت و حتی تعمیم باطل آن به دیگر استانها قلمداد می گردد.

در پایان، به‌جای غرق‌شدن در آمارسازی و پست‌های رنگارنگ فضای مجازی غلامرضا تاجگردون و این دست از نمایندگان مجلس، وقت آن رسیده است که جامعه مدنی، رسانه‌ها و نخبگان محلی، با حساسیت بیشتری به این پدیده نگاه کنند و از تبدیل‌شدن شهرستان به آزمایشگاه سیاسی غلامرضا تاجگردون و ایوب مقیمی یا یک جریان طایفه ای خاص ، جلوگیری کنند. این مردم شایسته کار واقعی‌اند، نه شعار و فامیل‌بازی و سیاست‌بازی در پوشش گزارش عملکردهای عوام فریبانه.