اظهارات شب گذشته شنبه ۱ شهریور ۱۴۰۴ در گروه اهالی رسانه‌ای گچساران، بار دیگر واقعیتی تلخ را آشکار ساخت: انجمن خبرنگاران گچساران در گذشته نه پایگاه دفاع از حقوق خبرنگاران، که ابزار وابستگی به جریان‌های سیاسی و به‌ویژه نماینده وقت مردم گچساران و باشت در مجلس بوده است؛ و امروز نیز نشانه‌ها حکایت از تداوم همان مسیر دارد.(اینجا کلیک کنید)

اینکه برخی از اعضای وابستگان قلم انجمن خبرنگاران نمک گیر کاندیدا یا منتخبان پیشین و کنونی مجلس شورای اسلامی هستند برکسی پوشیده نیست که صریحاً و در کمال شگفتی سهوا یا عامدانه در گروه اهالی رسانه، با نزدیک شدن به روزها و شب های نشستی که می تواند آینده انجمن مستقل خبرنگاران گچساران را نوید دهد، از فرمایشی بودن انجمن سخن می‌گویند، خود بهترین سند است بر اینکه آینده این انجمن تفاوتی با گذشته نخواهد داشت. در واقع، این انجمن نه استقلال که وابستگی را بازتولید می‌کند.

اما تجربه‌ای زنده و غیر قابل انکار در برابر ماست:
رضا مرادی طوف خیمه (شایسته)، خبرنگار مستقلی که حاضر نشد در برابر سکوت‌های مصلحتی سر خم کند، به همین دلیل و در سایه همین وابستگی‌ها، به مدت دو سال با ظرفیت معکوس پرونده سازی های منحصر به فرد و در نوع خود کم نظیر و حتی بی نظیر، از محل کار خویش اخراج و در سکوت رسانه‌ای زمین‌گیر شد. سرنوشت او نمونه‌ای گویاست از اینکه سکوت انجمن خبرنگاران نه تنها حمایتی برای اهل رسانه نیست، بلکه زمینه‌ساز حذف و تخریب خبرنگاران مستقل از طریق تبادل رانت های پشت پرده در انجمن خبرنگاران شهرستان گچساران قلمداد می شود.

از همین رو، باید آب پاکی را روی دست‌ها ریخت:
اینجانب رضا شایسته تنها یک رأی دارم؛ رأیی که نه خریدنی است و نه معامله‌پذیر. اگر قرار باشد انجمن بار دیگر با همان سازوکار فرمایشی و زیر سایه وابستگی به هر شخص حقیقی یا حقوقی شکل گیرد، رأی من بخشی از این بازی نخواهد بود.

نفت ساران در روزهای اخیر با هدف شفاف‌سازی، پرده از بخشی از پشت‌پرده‌های این انجمن برداشته و در آینده در صورت صلاحدید نیز اخبار تکمیلی بیشتری منتشر خواهد کرد. اسناد و مدارک سطر به سطر اشخاص حقیقی و حقوقی نزد نفت ساران محفوظ است و در صورت تشخیص این رسانه، بازخوانی و انتشار آن در دستور کار قرار خواهد گرفت.

رسالت رسانه معامله‌گری نیست؛ رسالت رسانه ایستادن در برابر بازی‌های تکراری و دفاع از حقیقت منافع ملی و گزارش به مردم و مسئولان است.

فراموش نمی‌کنیم که چگونه سکوت‌های مصلحتی و وابستگی‌ها، خبرنگارانی چون رضا مرادی طوف خیمه (شایسته) را به زمین زد. اگر امروز قرار باشد همان مسیر طی شود، بهتر است اعضایی که به این وابستگی‌ها خو گرفته‌اند، راه همیشگی خود را ادامه دهند؛ دسته‌جمعی راهی مکه مقدس و بی‌بی حکیمه (س) شوند و در میانه راه برای هم نوشابه باز کنند.

اما حقیقت روشن است و غیرقابل انکار: رأی رضا شایسته در انجمن تشریفاتی خبرنگاران آینده، ابزار هیچ معامله‌ای نخواهد شد. این آخرین هشدار به آنان است که می‌پندارند می‌توانند با رأی و نظر خبرنگاران، همان بازی‌های نخ‌نما را بازسازی کنند. استقلال رسانه‌ای نه در وابستگی به نماینده و جریان‌های سیاسی، که در آزادگی و شفافیت و پل صداقت و شفافیت میان مردم و مسئولان است ولاغیر./رضاشایسته