✍️امین درخشان

در گذر پرشتاب روزگار، برخی نام‌ها نه فراموش می‌شوند و نه در غبار عناوین محو؛ دکتر محمدناصر نیکبخت یکی از همین چهره‌ها بود. مدیری از تبار عقلانیت، تجربه، و صداقت؛ مدیری که تا واپسین روزهای عمر، خدمت را نه یک شغل، که مسئولیتی مقدس می‌دانست.

نیکبخت از همان آغاز راه، در جایگاه‌هایی چون مدیرکلی اقتصادی استانداری‌های تهران و هرمزگان، نشان داد که اولویت او «پیشرفت بی‌هیاهو» است. او در قامت معاون استاندار، مدیرکل امور اقتصادی، مدیرکل اداری و مالی، و حتی در مسئولیت‌هایی سخت‌گیرانه مانند مدیرکلی بازرسی و رسیدگی به شکایات، همواره با متانت، تسلط و انصاف شناخته می‌شد.

اما شاید نقطه عطف کارنامه‌اش، استانداری استان همدان در دولت‌های یازدهم و دوازدهم بود؛ جایی که با اعتدال، تدبیر و اشراف میدانی، توانست طرح‌های اقتصادی و عمرانی را با کمترین تنش و بیشترین اثربخشی هدایت کند. نیکبخت در میان مدیران اجرایی، نمونه‌ای نادر از ترکیب تجربه میدانی، اشراف کارشناسی و سلوک اخلاقی بود.

با اجرای قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان، او ناگزیر از ترک مسئولیت شد، اما در حافظه نظام اداری کشور، هیچ‌گاه بازنشسته نشد. نامش برای همیشه در زمره مدیرانی ثبت خواهد شد که مدیریت را نه طعمه قدرت، بلکه فرصت خدمت معنا کردند.

درگذشت این چهره ماندگار، ضایعه‌ای است برای آنان که به ایران توسعه‌یافته می‌اندیشند. بی‌تردید، آینده‌ی مدیران کشور نیازمند الگوهایی چون نیکبخت است؛ الگوهایی که نه در رسانه‌ها فریاد می‌زنند و نه در سایه‌روشن مناسبات سیاسی رنگ می‌بازند.

یادش روشن، راهش گشوده، و میراث مدیریتی‌اش الهام‌بخش نسل آینده باد.