این فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: «تا وقتی که اعلام رسمی کاندیداتوری از سوی اشخاص حقیقی مطرح نشود، ترجیح می‌دهم درباره اقبال افراد صحبت نکنم، اما در مجموعه اصلاح‌طلبان، با انگیزه اصلاح‌طلبی، که موفق‌ترین دوره مدیریت بعد از انقلاب را در کشور داشتند، افراد زیادی وجود دارند که برحسب شرایط می‌توانند در پست ریاست جمهوری ایفای نقش کنند، البته مشروط بر آن که بحران‌هایی شبیه به ماجرای رد صلاحیت‌ها در کار نباشد. اگرچه اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس فعال نبوده‌اند و بسیاری از آنان در انتخابات شرکت نکرده‌اند، اما انتخابات ریاست جمهوری، یک مرحله جدید سیاسی است و گرچه به شخصه چندان امیدوار نیستم، اما نمی‌شود یک گروه سیاسی، همان روال گذشته را ادامه دهد، بلکه باید فعال شود تا واکنش طرف مقابل را ببیند.»
وی افزود: «آسیبی که در انتخابات سال ۱۳۹۲ به اصلاحات وارد شد، این بود که آقای روحانی را به عنوان کاندیدایی که اصلاح‌طلب نبود، اما اصلاح‌طلبان پشت وی قرار گرفتند داشتیم. آسیبی که از این جهت خود اصلاحات، تفکر اصلاحات و نیرو‌های اصلاحات متحمل شدند، بسیار سخت بود و تصور می‌کنم که این دور حتی اگر اصلاحات زمینه‌ای برای رای ندارد، به دنبال نیرویی برود که حداقل در نگاه و تفکر اصلاح‌طلبی آنان تردیدی وجود نداشته باشد و بتواند پای مواضع اصلاح‌طلبی بایستد. اسم آوردن از اشخاص جنبه تبلیغاتی خواهد داشت و با توجه به آسیبی که از آقای روحانی دیدیم بهتر است به دنبال نام آوردن از کاندیدای غیراصلاح‌طلب نباشیم.»