به قلم عبدالحسین برزگرزاده مدرس دانشگاه//

چه در دوره احمدی‌نژاد چه در دوره روحانی‌؛

بدنبال افشای گوشه ای از دزد‌های نجومی تحت عنوان حقوق نجومی بازار توسل به توجیه، پاک کردن صورت مسئله و عذرهای بدتر از گناه داغ شده است. گروهی برای تخریب دولت و جناحی برای تطهیر او قیام کرده‌اند. اینکه دولت قبلی با آتش زدن به مال مردم فاصله طبقاتی عظیم جامعه را وحشتناک کرد، از ارزش‌های اجتماعی و باورهای دینی و منافع ملی برای خود و جناحش بنگاه ساخت و مداحان را کارشناس و کارشناس را مجیزه گو کرد، با شعار عدالت، عدل را از میان برد و اعتماد مردم را تاراج نمود، دلالی را تاج سر تولید گردانید و با واردات سنگ قبر و چوب بستنی اشتغال را به سخره گرفت، بیکاری را به رسم معمول جوانان بدل کرد، علم را قاعده را و حقوق داخلی و بین المللی را کاعذ پاره نامید و با تنش زایی در عرصه جهانی خسارات سهمناکی بر ملت تحمیل نمود، ثروت ملی و ذخیره ارزی مملکت را با شعار پوپولیستی یارانه به فقرا به هدر داد و هزاران کاری که نباید می‌کرد به خاطر لج و لج بازی انجام داد و شد آنچه نباید می‌شد…. بحثی نیست، احمدی‌نژاد هرچی بود تمام شد. اما روی سخن نگارنده طرفداران دولت است که یکی می‌گوید نیت انتشار دهندگان فیش‌ها «فشار بر دولت» و دیگری می‌گوید «بسط احساس بی عدالتی» و آن یکی می‌گوید «‌تکدوره ای کردن دولت» است و قس علیهذا …

دولت یازدهم به دزدی‌های نجومی به قولی بی خبر و به قولی دیگر شاهد بوده است. اگر دولت آنقدر بی در و پیکر و دولت مردان آنقدر عاجزند که دریافت نجومی حقوق برخی و بدبختی دیگران را در عرض سه سال درک نکرده اند باید به این دولت تاخت و اگر دولت باخبر بوده و در مقابل تاراج عده ای بی وجدان شاهد و ناظر فلاکت اکثریت جامعه بوده بایستی به نکوهش او پرداخت. عذر خواهی آبکی کردن، بعد از سه سال معضلات را به گردن دولت قبلی انداختن و برای تطهیر خود به اختلاس دولت قبلی متوسل شدن، هم مضحک و هم بی مسئولانه است.

هیچ کس، از دولت حاضر انتظار بهبود تمام ویرانی‌های معجزه هزاره سوم را ندارد ولی پاسخگوی به حقوق به ناحق تضییع شده ملت در همین دولت حداقل انصاف و مینیمم مردانگی است. این چه استدلالی است که ریشه حقوق‌های نجومی، غارت بیت‌المال و ناعدالتی آشکار را در دولت قبل جستجو می‌کنید؟ گیریم دولت قبل ناکارآمد آیا نباید از خود بپرسید که اقدامات حضرات در این سه چه بوده است؟ این چه منطقی است که انتشار فیش‌های نجومی را به دلیل تضعیف دولت می‌کوبید؟

عزیزی در سایت بهار نوشته انتشار فیش‌ها برای بسط احساس بی عدالتی است، مگر احساس تبعیض به فیش حقوقی است که این فیش‌ها سبب احساس بی عدالتی شوند؟ اگر هم چنین باشد به کدامین دلیل حاشیه را بر متن غالب کرده و مبارزه با بلیه بی عدالتی را رها می‌نماید؟ احساس سوختن به تماشای فیش حقوقی نیست، احساس سوختن زمانی است که ماحصل عمری تلاش، مجاهدت، مقاومت و ایثار ملتی را عده ای زالوصفت مثل گنه می‌مکند و حضرات جناحین در فکر دفاع از این دولت و آن دولتند. احساس سوختن زمانی است که کثیری از مردم برای لقمه نانی شبانه روز دویده و آخر سر شرمنده به خانه بر می‌گردند.

تبعیض قسمتی از فرهنگ و قانون غیر موضوعه این مردم مظلوم است. نگارنده که در به روی کار آمدن این دولت سهیم بوده، به طرفداران دولت عرض می‌کند. یاد آوری خیانت دولت قبلی، مجوزی برای خیانت این دولت نیست. در کشوری که کارگری گرسنه و شرمنده و کارگری دیگر بنام کارشناس کشور را می‌چاپد، یا یک دهم معلمانش با عنوان هیات علمی از نهم دهم آنهای دیگر دریافتی بیشتر دارند، در دولتی که رانت و دلالی عرف مرسوم است. لاجرم عملکرد چنین دولتی در حوزه عدالت اجتماعی قابل دفاع نخواهد بود. مشکل آیا به فیش حقوقی چند هزار نفر و فشار بر دولت و یک دوره ای بودن این شخص ویا آن گروه منحصر است؟ سایر شئون و امور حکومتی، از آموزش، بهداشت، آزادی‌های اجتماعی، استخدام و اشتغال، ورزش و فرهنگ گرفته تا سیاست بهتر از فیش‌های حقوقی نجومی نیست.

آنان که چشم بسته از این دولت حمایت می کنند پاسخ فرمایند که، شاهکار مدیرانی با دریافتی ۶۰ تا ۴۰۰-۲۰۰ میلیونی چیست که دهها و صدها کارگر توانای انجامش را ندارند که با افتخار حقوق صدها کارگر را یکجا می‌بلعند؟ چه گلی بر سر این ملک و ملت می‌زنند که ۲۰ دکتر در وزارت فلاکت زده آموزش و پرورش نمی‌توانند بزنند؟ هدف وسیله را توجیه نمی‌کند، شما را به خدا بس کنید، انصاف کنید و اجازه بدهید دولت اگر دفاعی در برابر سه سال غارت بیت‌المال دارد از خود دفاع کرده و در عمل کاری کند و اگر ندارد خود را اصلاح نماید و در صورتیکه عزم و توانی برای اصلاح امور ندارد همان یک دوره‌ای بودنش هم زیادش است و نباید از ترس آن، حق مردم را نادیده گرفت. بیاییم به جای دفاع از دولت در مقابل دلواپسان به دفاع از ملت در مقابل دولت‌ها بپردازیم.