محمدآزاد جلالی زاده

الف» جنایت عجیب، تکان دهنده و وحشیانه ای که منجر به هتک حرمت و سلاخی دختربچه ای هفت ساله در منطقه ای از ایران شد، چنان بهت آور و عُجب انگیز است که هر کسی که اندک «ویژگی های انسانی» در او مانده باشد را بعد از شنیدن، مدت ها به بهت و حیرت و تاسف و تاثر و خجلت وا می دارد و نشانه های شرم بر جبینش پدیدار می گردد.

ب» هر قوم و ملیت و سرزمینی گذشته و فرهنگ و آیین و رسوماتی دارد و «ایران» و «ایرانیان» هم بری از نوع فرهنگ و آنچه من «ناخودآگاه جمعی» مخصوص ایرانیان می خوانم نیست. به اصطلاح ایران و ذهنیت ایرانی «سنّت فربه و قابل توجهی» با توجه به تمام زیرمجموعه هایش دارد و یکی از بندها و ردیف های این سنت و ناخودآگاه جمعی آن است که کودکان عزیزند و شیرین و معصوم و باید پاس داشته شوند و همین نوع نگاه سبب شده که در ایران معمولاً می توان به کودکان نزدیک شد، دستی بر سر و روی آنها کشید، از زیبایی و ظرافتشان گفت و نقل و نباتی دستشان داد.

ج» چه بخواهیم و چه نخواهیم، مناسبات سنتی در تمام دنیا و به تبع در ایران فروریخته و مناسباتی مدرن در کشورهای صنعتی و شبه مدرن در کشورهای در حال توسعه ای همچون ایران شکل گرفته و یا در حال شکل گرفتن است، می توان واکنش های مختلفی نسبت به این فروریزی داشت، می توان نشست و ساعت ها در غم از دست رفتن سنت فربه خویش گفت و ناله و فغان و گریه و زاری کرد و  می توان سنت را کلاً وانهاد و تمام عین و ذهن خویش را مدرن  و پسامدرن نمود و … ، اما فارغ از این واکنش ها، سیل «مدرنیته» و «مدرنیسم» آمده است و بایستی تا همه چیزمان را با خود نبرده، فارغ از زنده بادها و مرده بادها، چاره هایی جدی در حوزه های مختلف اندیشید.

د» اولین مساله ای که در این گذار –البته گذار ناقص در ایران — به جد مورد هجوم واقع گشته، روابط انسانی در همه حوزه هاست، در دوران جدید دیگر آن «اعتماد سنتی» جایگاهی ندارد و دیگران همه شاید «انسان» باشند، اما لزوماً و صدالبته قطعاً همه «از نظر روانی سالم» نیستند، بنابراین به جد بایست حساسیت ها را مخصوصاً در حوزه روابط «دیگران-کودکان» کاملاً گسترده کرد، نبایست کودکان را در مکان هایی که امنیت همه جانبه روانی، اجتماعی و جنسی و … ندارند، تنها گذاشت، نبایست آنها را تنها برای خرید فرستاد، نباید در مکان های عمومی اجازه داد هر کس و ناکسی!؟ به سراغ کودکانمان بیاید و آنها را لمس کند، برای آنها شکلک دربیاورد، برایشان بوس بفرستد و صد البته باید پدر و مادران را آموزش داد که گونه ای رفتار کنند که کودکانشان با خیال راحت و در امن و امان روانی و ذهنی هر آنچه در ذهنشان هست و یا هر آنچه در محیط بیرون برایشان رخ می دهد، برایشان بدون کوچکترین لکنتی بیان کنند.

ه» مرگ آتنا، وحشتناک، دلخراش و فاجعه بار است، اما دستکم می توان با آموزش عمومی درست در رسانه های جمعی، مخصوصاً صدا و سیما و رسانه های مجازی به خانواده ها، از تکرار چنین دست فاجعه های ضد بشری برای دیگر آتناهای سرزمینمان جلوگیری کنیم و محیطی نسبتاً امن و آرام خانوادگی و اجتماعی برایشان بسازیم.

و» آتنا … عزیزِ من و بسیاری چون من … جایت در رضوان و ایمنی و آرامش متافیزیکی، رفیع و رفیع تر باد و خجلت زده ایم که نتوانستیم در عالم فیزیکی برایت کاری کنیم.