به گزارش نفت ساران،آن‌طور که در گزارش محققان دانشگاه ییل آمده، رشد تعداد زنان دانشگاه‌رفته باعث شده پیدا کردن همسر مطلوب سخت‌تر شود. در نتیجه آن دسته زنان دانشگاه‌رفته‌ای که می‌خواهند بچه داشته باشند ناچارند “هرطورشده” باروری‌شان را حفظ کنند.

این پدیده که نویسندگان گزارش اسمش را “کمبود مرد” گذاشته‌اند، در کشورهایی که زنان بیش از مردان به دانشگاه می‌روند (مثل بریتانیا) بیشتر به چشم می‌آید.

“انجمادتخمک یکی از مزایای شغلی برای کارمندان زن فیس بوک واپل

“زن هفتادوچندساله هندی نخستین فرزند خودرا به دنیا اورد

“صدزن ۲۰۱۶فچه سنی برای مادر شدن خیلی دیراست؟

محققان دانشگاه ییل با ۱۵۰ زن که تخمک‌شان را منجمد کرده‌اند حرف زده‌اند. نود درصد این زنان گفته‌اند شریک مناسب برای زندگی پیدا نمی‌کرده‌اند.

پروفسور مارسیا اینهورن که سرپرستی این تحقیق را برعهده داشته معتقد است این تحقیق تصور کسانی را که می‌گویند زنان بچه‌دارشدن را عقب می‌اندازند که به اولویت‌های کاری‌شان برسند، زیر سؤال می‌برد.

او می‌گوید: “مدام در رسانه‌ها می‌گویند بلندپروازی تحصیلی و شغلی است که باعث می‌شود زنان باردارشدن را به تعویق بندازند. در حالیکه (تحقیق ما نشان می‌دهد) این زنان به هر دری می‌زنند که باروری‌شان را ورای دوران طبیعی باروری حفظ کنند، چون مجردند و کسی مناسب ازدواج پیدا نکرده‌اند.”

“وقت می‌خرند”

پروفسور اینهورن نتایج تحقیقش را در کنفرانس انجمن جنین‌شناسی و تولیدمثل اروپا که در شهر ژنو سوییس برگزار می‌شد ارایه کرد. به اعتقاد او، این تحقیق به‌طور خلاصه نشان می‌دهد که “(مرد) دانشگاه‌رفته برای (این زنان) نیست.”

اکثر زنانی که در این تحقیق شرکت کرده‌اند (بین ژوئن ۲۰۱۴ و اوت ۲۰۱۶) گفته‌اند نتوانسته‌اند مرد تحصیل‌کرده‌ای که اهل زندگی خانوادگی باشد پیدا کنند.

به بیان پروفسور اینهورن، “این زنان از اینکه مرد مطلوب‌شان را پیدا نمی‌کنند ناراحت‌اند، و با انجماد تخمک در واقع وقت می‌خرند تا به جستجو برای شریک زندگی ادامه بدهند.

“فرایند دردناک”

پروفسور ادم بالن، رئیس انجمن باروری بریتانیا، می‌گوید “تغییری بزرگ” در جامعه بریتانیا رخ داده: “بسیاری زنان دانشگاه‌رفته تشکیل خانواده را به تأخیر می‌اندازند.

وی می‌گوید: “تعداد زنانی که در سن بالاتر برای درمان باروری به کلینیک ما می‌آیند قطعا بیشتر شده است.”

در سال‌های اخیر شمار دانشجویان دختر در دانشگاه‌های بریتانیا به مراتب بیش از دانشجویان پسر بوده؛ به‌عنوان مثال، آمار رسمی آموزش عالی در بریتانیا نشان می‌دهد در سال تحصیلی ۲۰۱۶-۲۰۱۵، حدود ۵۶ درصد دانشجویان زن و حدود ۴۴ درصد دانشجویان مرد بودند.

پروفسور بالن معتقد است باید در مورد هزینه‌های فرایند انجماد تخمک اطلاع‌رسانی کرد.

او می‌گوید: “انجماد تخمک برای باردار شدن در آینده، تصمیم کوچکی نیست. درست است که فن‌آوری در این زمینه پیشرفتی چشمگیر داشته، اما همچنان نمی‌شود بچه‌دار شدن در آینده را تضمین کرد. ضمن این زنانی که تصمیم می‌گیرند تخمک‌شان را حفظ کنند تا بعدا تشکیل خانواده بدهند، قدم به فرایندی دردناک و دوره‌های دارویی دشوار می‌گذارند؛ و این فرایند عاری از خطر نیست.”

در بریتانیا، شمار زنانی که تخمک‌شان را ذخیره می‌کنند رو به افزایش است، هرچند شانس موفقیت فرایند همچنان پایین است.

بنا به آمار نهاد متولی جنین‌شناسی و باروری انسانی بریتانیا، در سال ۲۰۱۴، زنانی که تخمک‌شان را منجمد کردند ۸۱۶ نفر بود؛ یعنی حدود ۲۵ درصد بیش از سال ۲۰۱۳ بوده است.

تخمک آسیب‌پذیرتر از جنین است و احتمال اینکه در فرایند انجماد و بازگرداندن به حالت اولیه سالم بماند کمتر است. نرخ بارداری از جنین منجمد در بریتانیا در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ به ترتیب ۲۱/۹ و ۲۲/۲ درصد بوده است.

طبق قانون، می‌شود تخمک را تا ۱۰ سال – و در برخی موارد تا ۵۵ سال – منجمد نگه داشت.

انجماد تخمک چندین هزار پوند هزینه دارد، که هزینه نگهداری تخمک منجمد هم به آن اضافه می‌شود. هر دوره درمانی لقاح مصنوعی هم حدود پنج هزار پوند یا بیشتر خرج دارد.