اتفاقی عجیب و پرسشی تکراری در صنعت نفت؛ کارکنان هدیه 28 هزار یورویی در جیب «زنگنه» گذاشتند/ آقای وزیر؛ روز «یوم المرحمة» کارکنان کی فرا می‌رسد؟
به گزارش نفت ساران به نقل از انرژی نیوز، دوست داشتیم از کاه، کوه می‌ساختیم، لحظه شماری برای روزی را می‌کردیم که بگوئیم که این وزیر متعهد به کارکنانش است، معتقد بودیم که تلاش بیهوده بهتر از یکجا نشستن است، هر روز از او حمایت کردیم، می‌گفتند او اعتقادی به نیروی انسانی ندارد اما هر روز یک نفر را قربانی کردیم به امید روزی که با چند امضا و ابلاغ اگر محبوب نشد اما متعهد باقی بماند، یک روز شورای اداری صنعت نفت را نقد کردیم و روز دیگر مدیران منابع انسانی شرکت‌ها را زیرسوال بردیم تا فرصت برای وفای به عهد و تعهدات برای او از دست نرود اما این تلاش‌ها تا امروز فرجام و سرانجامی نداشته است.
امروز با تحقیق کامل باید ادعا کنیم که در سخت ترین شرایط صنعت نفت، کارکنان متخصص این صنعت استراتژیک به حال خود رها شدند، صنعت نفت به دو گروه تقسیم شده است، گروه اول مخالفان یا همان حامیان کاسبان تحریم هستند که از کاه، کوه می‌سازند تا در یک بازی کاملا سیاسی و اقتصادی بر «بیژن زنگنه» غلبه کنند و در سمت دیگر گروه موافقان «شیخ الوزرا» قرار دارند تا مانع این فروپاشی شوند، این بازی برنده ندارد اما بازنده بزرگ این بازی سیاسی- اقتصادی، کارکنان صنعت نفت هستند.
این جملات را مرور کنید. با گذشت چهار ماه هنوز قرارداد کارکنان مدت معین تمدید نشده است، دستورعمل اصلاح حقوق کارکنان رسمی و پیمانی هفته‌هاست که در کارتابل آقای همیشه وزیر مسکوت مانده است، افزایش ترمیم عمومی و تخصصی کارکنان مدت موقت هم پشت دیوار بلند شورای اداری صنعت نفت متوقف مانده و تبدیل وضعیت کارکنان پیمانی به رسمی هم فعلا منتظر روزی است که دستورعمل جدید فعالیت شورای کارورزی تصویب شود تا بلکه به جریان بیافتد، ای کاش همه مطالبات نفتی‌ها مسکوت و متوقف مانده بود، مشاور ساعتی و بازنشسته وزیر نفت پا را در یک کفش کرده که تا فرصت مانده طرح اسکان اقماری‌ها را در عسلویه و کنگان را اجرایی کند و احتملا بعد از آن سراغ سایر مناطق عملیاتی صنعت نفت برود.
این روزها انتشار خبر اختلاس و دزدی‌ها حسابی طرفدار پیدا کرده است، خبرش در کسری از ثانیه در چهارگوشه جهان مخابره می‌شود، انتشار این خبرها هم به ساعت و زمان خاصی نیازی ندارد درست مثل همان خبر اختلاس ۲۵ میلیون یورویی یکی از شرکت‌های زیرمجموعه پتروپارس که ساعت ۱۲ نیمه شب منتشر شد و تا اذان صبح حتی رئیس جمهور آمریکا هم در جریان جزئیات آن قرار گرفته بود اما زمانی‌که پای خدمت و غیرت نفتی‌ها وسط باشد حتی رسانه‌های رسمی وزارت نفت به انتشار اخبار آن روی خوش نشان نمی‌دهند.
خبر ساده بود به همت کارکنان زاگرس جنوبی، برای نخستین بار در تاریخ کهن صنعت نفت، سیستم الکترونیک کنترل پره‌های هدایت کننده هوای ورودی به کمپرسور توربین زیمنس (VGV CONTROLLER) ایستگاه تقویت فشار گاز نار بدون حضور کارشناسان این شرکت مغرور آلمانی تعمیر شد و این تعمیرات حدود ۲۸ هزار یورو صرفه‌جویی به ارمغان آورده و مهمتر از این صرفه‌جویی فرآیند تعمیر آن بوده که بومی شده است.
حکایت تعمیر این توربین ساخت زیمنس و صرفه‌جویی ۲۸ هزار یورویی توسط متخصصان صنعت نفت مشابه همان ماجرای مهار فوران یکی از چاه‌های میدان نفتی بهرگانسر در روزهای پایانی اسفند پارسال بود، نفتی‌ها در آزمون‌های غیرت یکی پس از دیگری پیروز می‌شوند اما چشمی برای دیدن و گوشی برای شنیدن این موفقیت‌ها وجود ندارد اما اگر فوران آن چاهی که در سکوت کامل خبری مهار شد، مهار نمی‌شد وضعیت کاملا متفاوت شده بود.
مشکل امروز منابع انسانی در صنعت نفت آن است که متولی مشخصی هم ندارد، وزیر که خودش را کنارکشیده و می‌گوید، دستیار ویژه نقشی در مسائل منابع انسانی ندارد و متولی منابع انسانی، معاون جوان من است اما پشت درهای بسته وضعیت با اظهاراتی که در رسانه‌ها رد و بدل می‌شود کاملا متفاوت است، برخی از شرکت‌ها هم همچون پالایش و پخش که عطای این سبک مدیریت منابع انسانی را به لقایش سپردند شخصا آستین بالا زده تا کاری برای کارکنان بکنند اما آنها هم اختیار کافی ندارند.
نکته غم انگیز ماجرا اینجاست که افرادی که در فضای مجازی به اسم کارمند نفت و با نیت حمایت از کارکنان صنعت نفت کانال و رسانه راه انداختند هم پیاده نظام بخشی از این جنگ قدرت هستند تا عرصه را به کام دلالان نفت و کاسبان تحریم بر وزیر تنگ کنند و هر چند با ادبیات تند و انقلابی علیه وزیر و وزارت نفت در فضای مجازی شعار می‌دهند اما دم آنها هم به صاحب یکی از همین کانال‌های نفتی گره خوره که ۲۵ سال پیش دست در دست هم برخی از کارکنان نگون بخت را در محوطه پالایشگاه آبادان به اسم زنده نگه داشتن اسلام حد می‌زدند.
بزرگترین مشکل امروز کارکارکنان رسمی و غیر رسمی صنعت نفت آن است که مشخص نیست که متولی پیگیری مطالبات آنها کیست؟ وزیر، دستیاران، مشاوران، معاون منابع انسانی یا شورای اداری صنعت نفت اگر روزی به این پرسش، پاسخی شفاف و درست داده شود بسیاری از مشکلات ریز و درشت حل خواهد شد، پاسخی که به نظر می‌رسد باید تا سال ۱۴۰۰ منتظر شنیدن آن ماند، راستی آقای وزیر برای کارکنان صنعت نفت هم «یوم المرحمه» پیش بینی کرده‌اید …؟